50. Άνευ Φθοράς - Α στερητικό στο πρόσωπο

Όσο με γνωρίζω
άλλο τόσο δεν με
αναγνωρίζω
Και όταν καταφέρω να με
αναγνωρίσω
τότε συνήθως δεν με
γνωρίζω
Γι’ αυτό πες μου!
Όταν κοιτάς τον καθρέφτη
βλέπεις
εσένα
ή
αυτόν;
Άμα βλέπεις εσένα
χάνεις το αντικείμενο
βρίσκοντας ένα ψεύτικο υποκείμενο
Άμα βλεπεις αυτόν
χάνεις το υποκείμενο
βρίσκοντας ένα αληθινό αντικείμενο
Τι ήθελες;
Τι θέλεις;
Τι θα ήθελες;
Η αλλαγή χρόνου
δημιουργεί
αλλαγές
και στο νόημα
Από την άλλη
ο χρόνος δημιουργεί
ο ίδιος
αλλαγές
που νοηματοδοτούν
την ίδια
τη δημιουργία
Τα πρόσωπα είναι
μάσκες
που δημιουργούν διαφορετικές
εκφράσεις
όπως και η σύνταξη
δημιουργεί διαφορετικές
φράσεις
Το κοινό
ανάμεσα
στα πρόσωπα και στη σύνταξη;
Τα κενά
μέσα στις εκφρασεις
και
μέσα στις φράσεις
Αποτέλεσμα;
Αποπροσωποιήσεις
Ανασύνταξη
Τα μάτια
όχι ως καθρέφτης
της ψυχής
αλλά ως χώρος
αναψυχής
διαμελισμένων σωμάτων
που συναρμολογούνται
όπως ένα ανθρώπινο παζλ
και
κατεστραμμένων αντισωμάτων
που διατηρούν
πανδημίες-νηνεμίες
Κάθε Αυτό
παράγει πρόσωπα
ανθεκτικά
στην αγάπη και στον φόβο
Κάθε πρόσωπο
-αυτό καθαυτό-
παράγει εαυτούς
ανθεκτικούς
στην φθορά και στην σύγκρουση
Οι εαυτοί
δεν παράγουν
κάτι
μόνο αναπαράγονται από το
κάτι
καταλήγοντας
έτσι
από την
ανάλωση
στην υπερκατανάλωση.