33. Sunject - Κλειστά παντζούρια

Από χθες απ' τα ηχεία μου σιγοπαίζει φοβισμένα Lilium

Δένει τέλεια σαν μουσική υπόκρουση στην ψυχική μου κατάσταση αυτό τον καιρό

Μέσα σε ένα δωμάτιο ασφυκτικά πνιγμένο από νικοτίνη και απελπισία

Είναι περίεργες ώρες για να το παίξω ποιητής

Περίεργες ώρες για να υπάρξω γενικά

Απλά περιμένω να γίνω ένα έρμαιο της φαντασίας μου

Μιας φαντασίας που περιορίζεται από την μουντή θέα  του παραθύρου μου

Γι αυτό και πλέον προτιμώ να γράφω με κλειστά παντζούρια

Έτσι είναι καλύτερα

Μπορώ να με ξεγελάω για λίγο και πείθομαι ότι ίσως και να έχει μείνει ακόμα κάτι ωραίο εκεί έξω

Έξω σε αυτήν την πόλη δίχως όνομα

Εκεί που οι υποσχέσεις μείναν απλά ωραίες λέξεις που με το πέρας του χρόνου όλοι ξέχασαν πως προφέρονται

Εκεί που οι άνθρωποι έπαψαν να αισθάνονται και τώρα πια απλά επεξεργάζονται συναισθήματα

Για να σου πουν... λέξεις

Λέξεις όπως το ''καταλαβαίνω'' και το ''θα περάσει''

Εκεί που οι θλιμμένοι μας θίασοι ουρλιάζουν μέσα στην σιωπή των ερημώμενων δρόμων

Την ώρα που η διμοιρία της Τοσίτσας αλλάζει βάρδια

Και τα κωλόμπαρα γεμίζουν με ανέργους που κρατάνε τον θάνατο στην αριστερή τους τσέπη μαζί με κάτι τσαλακωμένα χαρτονομίσματα

''Η τάξη σας,το χάος'' κύριοι

Δεν θα με βγάλει πουθενά αυτό

Ίσως θα έπρεπε να ξανάνοιγα τα παντζούρια μου

Ή ίσως απλά πρέπει να αρχίσω να ξανά κοινωνικοποιούμαι

Ο κόσμος δεν έχει αλλάξει και πολύ από την τελευταία φορά που τον κοίταξα,παλιόφιλε

Δυστυχώ, το ίδιο αφιλόξενο μέρος μου φαίνεται

Στην Συρία ξέσπασε νέος πόλεμος

Ο κόσμος δεν έχει αλλάξει από την τελευταία φορά

Ποτέ δεν αλλάζει..

Εμείς από την άλλη αλλάξαμε λίγο

Πλέον δεν χρειαζόμαστε φωτάκι νυκτός τα βράδια

Τώρα νιώθουμε περισσότερη ασφάλεια στην αγκαλιά του απόλυτου σκοταδιού

Σταματήσαμε να βλέπουμε όνειρα

Παρά μόνο θολές σκιές που απεικονίζονταν τα παιδικά μας τραύματα

Και πλέον καμιά θέα δεν μας συγκινεί

Πλέον... Λατρεύουμε τα κλειστά παντζούρια