46. Άνευ Φθοράς - Α πορείες

Πορείες
Απορίες
και απαλλοτριωμένες ευπορίες
Ανακατανομή του πλούτου
και του πόνου
ανάλογα με τις ανάγκες
του κάθε ατόμου
ή
με τις δυνατότητες
του κάθε τρόμου
Η μηχανή του χωροχρόνου
σταμάτησε να λειτουργεί
Οι στιγμές
γίναν αιώνιες
Το δωμάτιο
λαβύρινθος
και το κάθε εγώ
μια καινούργια εαυτότητα
Η κάθε αντίληψη
δημιουργεί διάφορα
αντί
προκειμένου να επιζήσει
ελάχιστα
υπό
για να ξεφύγει από την επιφάνεια
και πολλά στερητικά
Α
μπας και εναντιωθεί στην αφθονία
Ελπίζω ή Επιζώ;
Η διαφορά
μόνο ένα γράμμα
ο τόνος
και μερικά χαομένα κύτταρα
-δεν πρόλαβαν να καούν ακόμα-
Η ομοιότητα
μόνο ένα κλάμα
ο πόνος
και μερικά καμένα “σίγουρα”
-δεν πρόλαβαν να χαοθούν ακόμα-
Όταν ελπίζω, δεν ζω
και όταν επιβιώνω, απλώς ελπίζω
Ζω
με την ελπίδα
-πάντα-
ότι κάποια στιγμή θα πεθάνω
ή
έστω
ότι ο θάνατος θα σταματήσει να είναι
στιγμιαίος
Ποτέ
τα όρια μεταξύ ζωής και μη ζωής
δεν ήταν τόσο
δυσδιάκριτα
και τα μόρια μεταξύ ύλης και μη ύλης
τόσο
απελπιστικά
φανερα!