41. Sunject - Ένα ποίημα δίχως τέλος

 Σήμερα είπα να κάτσω κάτω και να διαβάσω

Να διαβάσω εκείνο το μυθιστόρημα που μου είχες κάνει δώρο

Χρειάστηκε να φτάσω μόλις στην τέταρτη σελίδα

Για να το κλείσω, και να το πετάξω με οργή πάνω στα ράφια

Καθώς θυμήθηκα το απαίσιο γούστο σου στα βιβλία

Σκάβω βαθιά μέσα μου για να βρω τις κατάλληλες λέξεις

Αλλά το μόνο που βρίσκω είναι λάσπη και γλίτσα

Λάσπη και βρωμερη γλίτσα

Θα μπορούσα να πλάσω καινούργιες λέξεις με αυτά άραγε?

Συνήθως έχω 7 περιστασιακές μούσες να μου τυραννάνε το μυαλό

Προσφέροντας μου απλόχερα έμπνευση

Αλλά σήμερα δεν χρησιμοποιώ καμία τους

Σήμερα δεν έχω ανάγκη καμιά τους

Σήμερα γράφω για σένα

Οπότε συγχώρα το κάπως ατσούμπαλο γράψιμο μου

Ξέρεις...

Πάντα θεωρούσα τυχερούς τους ανθρώπους που τους δίνετε μια δεύτερη ζωή

Την ημέρα που θα καταλάβεις πως δεν χρωστάς απολύτως τίποτα σε κανέναν

Είναι και η ίδια μέρα

Που θα καταλάβεις και το πόσα χρωστάς στον εαυτό σου όλα αυτά τα χρόνια

Και εκείνη η μέρα

Θα είναι και η αρχή της δεύτερης σου ζωή

Τυχεροί όσοι έχουν μια δεύτερη ευκαιρία

Νομίζω πως όλα τα πράγματα αξίζουν δεύτερες ευκαιρίες

Γι' αυτό και αύριο θα κάνω ακόμα μια προσπάθεια

Να διαβάσω εκείνο το μυθιστόρημα που μου είχες πάρει δώρο

Μέχρι να ξαναθυμηθώ το απαίσιο γούστο που έχεις στα βιβλία

Και όλα να ξανά πάρουν την φυσική τους εξέλιξη

Και αύριο να σου γράψω αυτό το ποίημα

Αδιέξοδος

Σκατά!

Πάλι ο ειρμός μου έπεσε σε αδιέξοδο

Κάποια ποιήματα δεν είναι προορισμένα να έχουν κάποιο τέλος

Εξάλλου πόση έμπνευση να σου χαρίσει ένα κακόγουστο βιβλίο ;;;