37. Sunject - O μονόχειρας ζωγράφος

Υπάρχουν κάτι ώρες

Κάτι αλλόκοτες ώρες

Που ο Χρόνος μοιάζει να επιβραδύνει τον βηματισμό του

Σε τέτοιο σημείο που νιώθεις ότι μπορείς να τον χαιδέψεις

Κάτι αλλόκοτες ώρες

Που όλες οι αισθήσεις σου συμπιέζονται

Για να γεννήσουν εκείνη την ΜΙΑ

την ΜΟΝΑΔΙΚΉ αίσθηση

Ώρες που καταλαβαίνουμε μόνο εμείς

Αφού δημιουργηθήκαμε για αυτές τις ώρες

Είναι κάτι αλλόκοτες ώρες

Που η ζωή και ο θάνατος γίνονται αφηρημένες έννοιες

Που η πραγματικότητα μεταβάλλεται

Και η κατάρα των Θεών μετατρέπεται σε χάρισμα

Ώρες που κυριεύουμε το Χάος μας

Αυτές τις ώρες τις κρατάω καλά χωμένες μέσα στην αριστερή μου κωλότσεπη

Μαζί με τα τσιγάρα μου και κάτι τσαλακωμένες φωτογραφίες

Ώρες που νιώθεις ότι υπάρχεις

Πανέτοιμος να αφεθείς μέσα στα σκοτάδια σου

Να αφήσεις να σε κατασπαράξει η έμπνευση σου

Να χορέψεις με τις σκιές

Να πνιγείς μες στις μουτζούρες σου

Να κοιτάξεις κατάματα όλα τα παιδικά σου τραύματα

Μέσα σε πάθη , λάθη και ψυχρές αποχρώσεις του χθες

Ανάμεσα σε πορτρέτα που μετά βίας πλέον αναγνωρίζεις

Εδώ που το όμορφο και το άσχημο κρύβονται πίσω από τα ίδια ακριβώς χρώματα

Απλά ανακατεμένα με μια άλλη αντίληψη

Είναι κάτι ώρες

Που είσαι σε θέση να ξεριζώσεις το ίδιο σου το χέρι για να πάρεις λίγο ΚΟΚΚΙΝΟ

Είναι κάτι ώρες Είναι κάτι αλλόκοτες ώρες...