31. Άνευ Φθοράς - Άκαιρη ακεραιότητα

Επίκαιρα θέματα σε άκαιρες εποχές
και το αντίστροφο
Και να.
Το περίστροφο δεν το έστρεψα
τελικά
σε ό,τι καθιστά την συνήθεια
μόνιμη κατάσταση
Το έστρεψα σε μένα
αλλά αστόχησα πάλι
Σκόπιμα;
Δεν ξέρω
ή βασικά δεν θυμάμαι
Δεν θυμάμαι να σκοπεύω κάπου εξάλλου
3 -δεν- οδηγούν συνήθως σε μία κατάφαση
Η κατάφαση δεν σημαίνει απαραίτητα και θέληση
για κάτι…
Όταν μετατρέψω αυτό το κάτι σε τίποτα
τότε ο σκοπός μου
ίσως
να αποκτήσει κάποια σημασία
Σημασία δεν έχει αν είμαι σημαντικός
για κάποιους
αλλά να κάνω εγώ κάτι σημαντικό
γι αυτούς
Το αξιακό πλανιέται στην πλάνη
της ηθικής
“Ηθική φιλοσοφία και μαλακίες”
Κινούμαι ενστικτωδώς στην αυτοκαταστροφή
όχι από επιλογή
αλλά από συνήθεια
Από συνήθεια πως δεν πρόλαβα να σε συνηθίσω
και μου λείπεις
ακόμα
Συνηθίσαμε την αγάπη
λες και είναι κάτι μεταφυσικό
Κι αυτή φθείρεται ή χάνεται
όπως κι’ εμείς
Χάνουμε τον χρόνο μας σε χημείες
μέχρι να βρούμε κάποια χημεία
μεταξύ μας
Εντέλει χανόμαστε και γαμιόμαστε ψυχολογικά
Και η χημεία γίνεται καταστροφολογία
“Ψυχολογικά με των πόσο, αγάπη μου;”
“Ελεύθερη συνεισφορά, καλέ μου” μου απαντάς
Γελάω ειρωνικά
Μου στρίβεις ένα τσιγάρο
σε φιλάω
και φεύγω
Ιδού το κόστος της ελευθερίας σου
1 ευρώ ημίγλυκο από το μπυράδικο
και κατεστραμμένο στομάχι
Όταν θες κάτι πάρα πολύ
απλά δεν ανήκεις σε αυτό το σύμπαν
Κι εγώ σε θέλω
χωρίς να ανήκω πουθενά
ούτε σε σένα
ούτε σε μένα τον ίδιο
Δεν έγραψα κάτι επίκαιρο..
Έτσι κι αλλιώς οι καιροί επαναλαμβάνονται
απελπιστικά ήσυχα και άκαιρα
ως προς την ανισορροπία μου
Και ξέρω καλά ότι χωρίς αυτήν
θα κατέληγα στο μίζερο κενό μου…