18. Άνευ Φθοράς - Αλλόκοσμο

Το τέλος είναι μία αρχή που σε αποτελειώνει
Μία αγχόνη που σε σφίγγει δυνατά
αλλά δεν σε πνίγει.
Από την άλλη, η ελπίδα δεν πεθαίνει τελευταία
αλλά πριν τον εθισμό
Τον εθισμό στις φυσικές ουσίες της ύπαρξης.
Έρωτες με ημερομηνία λήξης
και απολήξεις -ερωτικές-
μοναχικοποιούν τα νεύρα
Ένα βλέμμα αλλόκοσμο
μπροστά στην αφηρημάδα του εφήμερου
ή στο εφήμερο της αφηρημάδας
αρκεί
για την εγκεφαλική μου ανεπάρκεια
Συνολική διάρκεια κατάθλιψης:
7 πρωινά ξυπνήματα
χωρίς μηνύματα, καφέ και δημητριακά
Τα σκατά επανέρχονται κάθε πανσέληνο συνήθως
Μα πλέον τα φεγγάρια ξερνάνε κενά πάνω μας
κι εμείς όντας ήδη κενοί από ερωτογόνες ουσίες
γεμίζουμε με απουσίες
το συνουσιολόγιο
Τουλάχιστον να μη μείνουμε στην ίδια
φρίκη
Δεν υπάρχουν τάξεις εδώ
Μονάχα μία αλλόκοσμη εντροπία
που πίνει ούζο στην οδό Μεθώνης το βράδυ
Ιδού η λέξη που βρήκα όταν σε έχασα
Το φεγγάρι μην ξεχνάς!
Μας περιμένει
ίσως
σε κάποιο σκαλοπάτι της επόμενης αιωνιότητας μας
στον Στρέφη
ή όπου τέλος πάντων κοιτάξω πάλι αυτό το
βλέμμα.
- Ποίηση είναι το καταφύγιο που αρνούμαι-